Als ik er nu aan terug denk hoe ik ooit een 36-urige baan en een deeltijd HBO studie volhield heb ik echt geen idee. Het enige wat ik kan bedenken is wilskracht en alle signalen van je lijf negeren. Doorgaan! Buffelen! Bloed, zweet en tranen!
Al lang geleden kreeg ik de eerste signalen
Al mijn hele leven heb ik klachten. Op de middelbare school lag ik regelmatig met mijn hoofd op tafel te slapen, zo moe was ik! De schooldagen waren pittig en zwaar en ik moest dan ’s avonds ook nog leren. Ik had moeite met het fietsen naar het andere dorp, helemaal als er tegenwind stond. Ik hielp dan vaak met een arm mijn been fietsen. Ik viel vroeger regelmatig zomaar flauw. Allemaal rare klachten waarvoor ik regelmatig bij de huisarts zat. Keer op keer kwam er niks uit en voelde ik me een aansteller. Zat het dan toch echt tussen mijn oren?
Je gaat werken
Zoals de meeste ‘normale’ mensen ging ook ik werken. Na de middelbare was ik wel even klaar met leren en wist ik toch niet wat ik wilde. Al snel merkte ik dat toen ik fulltime werkte ik dit echt heel zwaar vond. Maja het was ook nog eens een uur reistijd enkele reis door de polders naar Almere dus tja logisch dat dat pittig was. Ik vroeg al snel aan om 4 x 9 uur te gaan werken. Yes een rustdag!
Vrienden steeds vaker afzeggen
In die tijd moest ik ook steeds vaker in het weekend vrienden af zeggen want hee de 36-urige nieuwe werkweek wachtte weer op mij. Ik weet nog dat ik er vaak mee bezig was, uitrusten en zorgen dat ik de nieuwe week aankon. Als ik dan een keer goed in mijn vel zat wilde ik stappen en dingen doen die je doet als je jong bent. Al had ik dit de week erop altijd te bezuren.
Ik ging studeren
Een goede baan en een goede toekomst was belangrijk voor mij. Ik wilde zelfstandig zijn en een goede baan. Ik besloot de HR opleiding in deeltijd te gaan volgen. Wat was dit leuk, maar wat was dit zwaar! Nog vaker vrienden afzeggen en geen dingen kunnen doen die je doet als je jong bent. Ik moest nu namelijk en school en werk volhouden. En deze laatste 2 hadden voorrang op mijn sociale leven. Wanneer ik weleens vrienden af zei omdat ik ”te moe was” gaven aan dat zij ook moe waren aan het einde van een werkweek. Ik kon ze alleen niet uitleggen dat ik ECHT HEEL ERG MOE was. En dat hoe graag ik het ook zou willen het me gewoon niet lukte.
Ik stelde keuzes uit! Ik ging maar door!
Ik heb echt altijd snoeihard gewerkt en gestudeerd. Ik heb al mijn vakken op school in 1 keer gehaald. Hoe.. ik heb echt geen idee. Daarnaast werkte ik ook hard waardoor ik al snel mooie HR banen had bij toffe werkgevers en echt al jong carrière maakte. Trots was ik.. maar zoooooo moe en zoveel klachten waar ik je niet mee zal vermoeien! Na mijn afstuderen dacht ik meer tijd en energie te gaan krijgen. Mijn sociale leven weer oppakken, maar niets was minder waar. Hoe ging ik dit allemaal volhouden? Ik ging steeds vaker dagen vrij vragen, zodat ik parttime werkweken had. Ik wilde alleen financieel gezien mijn contracturen niet officieel omzetten. Ik vechte letterlijk tegen deze beslissing waarvan ik eigenlijk wist dat ik hem allang had moeten maken. Ik voelde dat ik iedere week een woensdag nodig had om bij te tanken om er vervolgens weer 2 dagen werk uit te kunnen persen.
Ik viel volledig uit en mijn diagnose
Ik werd steeds labieler, overspannen en reed huilend van en naar werk. Ik wist om 11 uur al niet meer hoe ik de hele dag achter mijn bureau moest zitten. Ik zat al jaren aan de pijnstillers om werk vol te houden. Speciale bureaustoelen, werkplekken en fysio hielpen niet.
Het ging niet meer. Ik liet mij verder onderzoeken en kreeg de diagnose van mijn spierziekte. Zie je wel, er was wel iets mis met mij! Ik stelde me niet aan en ja ik wist meteen dat dit mijn leven voorgoed zou veranderen.
Mijn les
Dat doorbuffelen, bloed, zweet en tranen, doorgaan ten koste van alles. Heeft geen zin! Je maakt jezelf en je lijf kapot. STOP er vandaag nog mee! Geef je over. Geef het aan op werk, bij je partner, bij vrienden, bij je kinderen. Kies voor jezelf! En ga bedenken wat jij nodig hebt.
Geschreven door Online Buddie: Linda