Voor deze blog interview ik Astrid van Rens, oprichter van deonlineyogaschool.nl speciaal gericht op mensen met chronische pijn, beperkingen of ziekte. Het is haar missie om, als ervaringsdeskundige met fibromyalgie en het syndroom van Tietze, yoga toegankelijk te maken voor iedereen, ook als reguliere lessen vaak te pittig voor je zijn. (Via deze link lees je mijn review van de lessen, het platform en de Community.)
Waarom en hoe ben je yoga docent geworden?
Ik ben van huis uit dramadocente en ben er eigenlijk ‘gewoon’ ingerold. Vanaf babymassage in 2005, naar peuters, peuter yoga, tiener yoga en uiteindelijk yoga voor volwassenen. Eigenlijk ben ik bijna letterlijk langzaamaan ‘opgegroeid’ met yoga.
Yogadocent word je denk ik wanneer het beoefenen van yoga zo vertrouwd voor je voelt dat je niet anders wilt dan dit delen met anderen. Ik voel mij naast docent ook nog altijd student. Het mooie van yoga is dat je nooit uitgeleerd bent. Ik heb na mijn eerste opleiding nog diverse andere opleidingen en trainingen gevolgd. En er zullen er vast nog velen volgen.
Moet je alle houdingen als docent zelf kunnen?
Zeker niet! Er zijn duizenden houdingen en variaties om uit te kiezen. Dat is wat yoga zo toegankelijk maakt. Ik kan niet altijd alle houdingen die ik in mijn lessen aanbied voordoen. Bijvoorbeeld door de fysieke beperkingen, te veel pijnklachten, of omdat een houding simpelweg niet bij mijn lichaam past. Maar als je begrijpt hoe een houding werkt, kan je ze gelukkig wel onderwijzen.
Waarom ben je je gaan specialiseren in toegankelijke yoga?
Ik gaf in het begin een vrij dynamische vorm van yoga. Helaas namen mijn fysieke beperkingen toe en besloot ik in 2013 andere vormen te kiezen. Inmiddels voel ik me als een vis in het water bij de vormen die ik nu geef. Ik leer steeds opnieuw zoveel van de deelnemers aan mijn lessen. Daardoor zijn mijn online lessen nu zoals ze zijn. Zacht, mindful en toegankelijk.
Hoe ben jij gestart met je eigen bedrijf?
Eigenlijk heb ik er niet heel erg over nagedacht en ben gewoon begonnen. Als je een mooi idee hebt, is het zonde om dat te laten liggen. Mijn werkzaamheden zijn in de loop van de jaren wel veranderd. Ook heb ik er in sommige periodes een vaste baan naast gehad. Ik geniet echt van de vrijheid van het ondernemerschap. Ik heb het geluk gehad dat ik steeds hele toffe andere onderneemsters om me heen had om mee te sparren. En hulp in die vorm is zeker aan te bevelen en super fijn.
Wat is er moeilijk aan een eigen bedrijf?
Waar ik tegenaan loop is mijn beperkte energie. Ik wil heel veel en heb zoveel leuke ideeën. Maar ik moet keuzes maken en niet teveel tegelijk willen doen. Ik heb er voor gekozen om op vaste momenten in de week lessen te geven en op vaste momenten in mijn dag pauze te nemen. Wat daarbuiten nog moet gebeuren, doe ik wanneer het mij uitkomt.
Heb je tips voor Online Buddies in onze community die zelf een bedrijf willen beginnen?
Gelukkig heb ik nu de leukste baan ter wereld voor mezelf gecreëerd. Werken voelt zelden als werken. Mijn tip is dan ook om te zorgen dat je voor jezelf het leukste bedrijf ter wereld opzet. Dat je het vormgeeft zoals het bij jou past. En als het mogelijk is, besteed dan de werkzaamheden waar je zelf niet blij van wordt uit. Zo doe ik bijvoorbeeld nooit mijn belastingaangifte… ik en cijfers zijn geen match.
Wat is het meest waardevolle dat jij terug krijgt uit je werk/yogaschool?
Waar ik echt blij van word, is de wetenschap dat er nu heel veel mensen yoga kunnen beoefenen die dachten dat yoga niet meer mogelijk was. Iemand liet me eens weten dat de yogalessen haar een stukje vrijheid terug hadden gegeven, nu ze veel aan huis gebonden was door haar ziekte. Dat geeft me een glimlach die dagen blijft!
Wat voor gezondheidsklachten/beperkingen heb je zelf nog en hoe ga je daarmee om?
Ik heb dagelijkse pijnklachten en vermoeidheid. Het lastigste vind ik de onvoorspelbaarheid en grilligheid. De “lepeltheorie” is een hulpmiddel. Ik kijk elke dag hoeveel spoons ik heb en dan maak ik een keuze waaraan ik ze wil besteden.
Verder mediteer ik bijna dagelijks en blijf ik in beweging door mijn yogabeoefening en lessen. Dit is voor mij dé manier om zowel lichamelijk als geestelijk te zorgen voor stabiliteit en voldoende ontspanning.
Heb je een gouden tip die het dagelijks leven makkelijker maakt?
Ja, ik maak veel gebruik van de app ‘herinneringen’ op mijn iPhone… wat een uitkomst! Mijn externe harde schijf noem ik hem wel eens. Brain fog maakt me namelijk erg vergeetachtig.
Hoe ga je om met onbegrip voor een onzichtbare ziekte?
Iedereen met een onzichtbare aandoening zal dat herkennen. Met name het onbegrip van instanties en artsen vond ik heel zwaar. Zij zouden toch beter moeten weten… Wat ik nu voor ogen probeer te houden, is dat voor sommigen mijn klachten en beperkingen nu eenmaal moeilijk voor te stellen zijn. Net zoals ik echt niet meer weet hoe het voelt om met een gezond en energiek lichaam op te staan ’s morgens. Gelukkig hebben we meestal een keuze met welke mensen we veel tijd doorbrengen!
Wat betekent “acceptatie” van ziekte voor jou?
Toen ik in 2013 begon met yogalessen voor mensen met chronische pijn zei ik daarmee voor het eerst echt hardop: “Ik leef met chronische pijn.” Daardoor mocht het er zijn. Vooral van mezelf.
De meeste dagen lukt het me om te zijn met hoe het is. Maar lang niet alle dagen hoor. Het frustreert me soms enorm dat ik sommige dingen niet zonder vervelende gevolgen kan doen en dat ik altijd keuzes moet maken.
Wat mij geholpen heeft, is dat ik er een positieve draai aan heb kunnen geven. Door mijn ervaringen kan ik yoga aanbieden op een manier die echt aansluit bij anderen in een vergelijkbare situatie. Daardoor hebben mijn klachten op een bepaalde manier ‘zin’.
Verlang je nog wel eens naar een ‘gezond’ leven of je leven van vroeger?
Ja… ik zou bijna zeggen natuurlijk. Niet naar het leven van vroeger trouwens. Ik vind het ouder worden eigenlijk heel erg fijn. Vanaf mijn 40ste vond ik het leven een stuk makkelijker worden. Yoga en meditatie kreeg een steeds grotere rol in mijn leven. Ik vond daarmee een manier om anders met de ups en downs van het leven (en de chronische pijn) om te gaan. Dat gaf rust. Inmiddels ben ik 46 en ja een leven zonder pijn en vermoeidheid lijkt me heerlijk. Dat neemt niet weg dat ik ook nu gelukkig ben en geniet van het leven dat ik leef.
Heb je nog toekomstplannen/dromen?
Mijn droom is dat mijn online yogaschool zich verder ontwikkeld en groeit. Dat het een plaats blijft voor mensen om yoga te beoefenen en elkaar te ontmoeten. Jezelf herkennen in anderen en elkaar ondersteunen is onmisbaar. Samen yoga beoefenen… als het eenmaal je hart gevonden heeft, is het bijna niet meer uit je leven weg te denken.